Voldoening

Mijn lucht is nog steeds blauw en dat blijft heel fijn om te ervaren. Maar eerlijk gezegd zitten tussen die blauwe dagen ook grijze dagen, als ik te lang fysiek van iets moet herstellen wat ik van te voren niet had bedacht, en ook een enkele dag met een donkere lucht. Een dag dat ik moeite heb met de situatie zoals die is. Als Ferry dan ‘s avonds thuiskomt van het werk en vraagt hoe mijn dag was, dan kan ik alleen maar verdrietig antwoorden met: “Iedereen heeft iets leuks, behalve ik”. En dan gaat het niet over materiële zaken, maar vooral over een doel hebben voor de dag. Een zinvolle daginvulling. Deze behoefte is groot en komt iedere keer weer terug bij zowel de therapiesessies en als ik de arts, lotgenoten of anderen spreek.

Een wens van mij is dat ik wat meer voldoening uit mijn dag haal. Maar wat is voldoening en wat geeft mij dan voldoening? Wat is voor mij een zinvolle dag? Wanneer voel ik me nuttig? Wat een hersenspinsels zijn dat en wat vind ik die vragen moeilijk om te beantwoorden. Dus kreeg ik deze vragen als huiswerk mee en gaandeweg de maanden komen een beetje de antwoorden.

Voldoening betekent voor mij iets voor een ander kunnen doen, waar ik een bijdrage aan heb geleverd en anderen heb kunnen helpen. Voorheen haalde ik die voldoening grotendeels uit mijn werk en was dat ook een groot deel van mijn zinvolle daginvulling. Nu dat niet meer is, zal ik het anders moeten gaan vormgeven voor mezelf. Want wanneer ben ik dan precies voldaan? Ook als ik bijvoorbeeld iets kleins heb gedaan voor mezelf of voor een ander?

Enerzijds is mijn zoektocht gaande naar een zinvolle daginvulling (is voldoening) en anderzijds is mijn dag al genoeg gevuld met thuis en mijn eigen proces. Door de vele rustmomenten, waardoor er minder uren overblijven op een dag, mijn beperkte fysieke belastbaarheid en verminderde energie is er gewoon nu minder mogelijk. Waar ik een half jaar geleden nog hard riep dat ik vrijwilligerswerk wilde gaan doen, zie ik dat nu anders. Ja, ik wil me nuttig voelen en iets bijdragen voor een ander, maar ik wil mezelf niet vastzetten op een moment waarop ik dat vrijwilligerswerk ga doen. Ik ken mezelf, want als ik dan een mindere dag heb dan ga ik toch. Dat gaat dan ten koste van mezelf en uiteindelijk ook thuis en dat vind ik het voor nu niet waard.

Dus ik wil mijn dag zinvoller besteden en niet alleen vullen met huishoudelijke taken. ‘Zoek een leuke hobby!’, hoor ik mezelf denken. Veel hobby’s zijn helaas weggevallen, omdat ze fysiek niet meer mogelijk zijn, maar ik heb ook leuke nieuwe dingen erbij gekregen. Zo kan ik nog korte momenten piano spelen, maar op de gitaar spelen lukt nog steeds niet. Wie weet ooit in de toekomst. Wel ben ik gaan zingen in een bandje, dus mijn muzikaliteit kan ik nog ergens inzetten. En hoe leuk was het om pas voor het eerst met z’n allen op het podium te staan. Niet alles ging perfect, hoeft ook niet. Voor een eerste keer waren we heel tevreden, hebben we plezier gehad en vooral genoten samen met het publiek. Het was echt heel leuk om te doen en wat een energie kreeg ik er van. Trots op ons! De dagen erna was het bijkomen, maar er ook van nagenieten.

Mijn creativiteit en voldoening kan ik ook kwijt in het schrijven van mijn verhaal en het te delen met jullie. En toch ben ik daarnaast ook zoekende naar een echte creatieve activiteit die me voldoening geeft. Iets voor mezelf hebben, waar ik trots op kan zijn, iets wat ik goed heb volbracht. Ook dat geeft mij namelijk voldoening ben ik achter gekomen.
Dus ben ik samen met een hele creatieve moeder van school op ontdekkingstocht gegaan naar wat er allemaal is aan creatieve activiteiten en wat bij mij zou passen als persoon maar wat ook fysiek haalbaar is. Een activiteit waar ik niet eerst nog allerlei spullen voor moet klaarzetten, want dan is het voor mij al genoeg geweest voordat ik überhaupt begonnen ben. Een activiteit waarbij ik niet naar beneden hoef te kijken, die ik zowel links- als rechtshandig kan uitvoeren, niet te veel fijne motoriek vraagt, die ik zo op kan pakken en weer weg kan leggen en er geen cursus voor gevolgd hoeft te worden. En we zijn uitgekomen bij…borduren. Mijn eerste reactie: ‘wat een suffe ouderwetse activiteit is dat’. Maar ik raakte enthousiast van wat zij allemaal liet zien wat je ermee kunt doen en vooral ook dat het iets is wat ik lijk te kunnen. In de praktijk moeten we nog even afwachten of dat ook qua creativiteit zo is Lichtelijk verslavend is het wel als je eenmaal bezig bent. Iets om verder te gaan ontdekken.

Sociaal contact valt voor mij ook onder voldoening. Ik las ergens in een onderzoek dat je lichaam endorfine vrijgeeft tijdens positief sociaal contact, wat dan een boost van geluk geeft en stress wordt verminderd. Ik geniet heel erg van sociale contacten. Al kan dat niet altijd meer in de frequentie en in de vorm hoe het was. Hoe graag ik ook wil, moet ik vaker nee zeggen.

Het zijn allemaal leuke dingen om te doen waarmee ik een stukje van de week invul. Waar ik even gewoon Janne ben, het me energie geeft, een stukje voldoening. Toch is het niet helemaal een volwaardige voldoening of een zinvolle daginvulling voor mij. Dat gevoel mis ik nog sterk. Mijn vrienden en familie zijn allemaal werkende en hebben zo hun zinvolle daginvulling. Is de voldoening dan een stukje mindset van mezelf? Zit daar het acceptatieproces ook nog in verweven?
Ook dit blijft een zoektocht. Wat past bij mij? Wat kan en wil ik? Al met al sta ik open voor ideeën. Dus weet jij iets kleins wat bij mij zou passen, waar ik mijn dag een beetje zinvoller mee kan maken en waar ik voldoening uit kan halen. Ideeën en suggesties zijn meer dan welkom en ik hoor het dan ook heel graag!