26 augustus 2024
Vandaag precies twee jaar geleden werd ik geopereerd aan de tumor in mijn ruggenmerg en in de uitloper van de zenuw naar mijn arm. Ik was blij dat de datum eindelijk daar was, omdat ik fysiek bijna niets meer kon. Ook vond ik het spannend, want hoe gaat het na de operatie zijn? Dat konden de artsen me vooraf namelijk niet vertellen. Ik hield me vast aan het feit dat het fysiek altijd beter zou zijn dan voor de operatie.
Twaalf uur later was ik weer terug in mijn ziekenhuiskamer en die nacht kon ik voor het eerst mijn voet weer een beetje heffen. Iets wat ik maanden niet had kunnen doen. De dagen daarna volgden er meer fysieke stapjes zoals nekkraag af, knie/ voet heffen, enkel draaien, lopen met de rollator, zitten (een proces van 10 minuten voor 2 minuten zitten) en staan. Toen ik na een week thuiskwam dacht ik dat ik over een paar weken wel weer de oude zou zijn. Inmiddels dus twee jaar verder en blijkt dat toch even anders. Als gevolg van de tumor en de operatie heb ik een incomplete dwarslaesie met fysieke en energetische beperkingen. Ik heb dit heel lang niet zo kunnen benoemen (iets met acceptatie), maar het feit is wel dat er daardoor een hoop is gebeurd en veranderd. Daar wil ik jullie met deze blog in meenemen: hoe het nu gaat en hoe is het gegaan. Het is namelijk een proces van vallen en opstaan. En al zijn de dalen soms al minder diep, het blijft soms moeilijk te accepteren dat het niet meer gaat zoals voorheen. En toch zorgt dat gehele proces ook voor inzicht wat mij dan weer verder brengt. Iedere keer opnieuw aanpassen en vormgeven naar wat er wel mogelijk is. Gewoon Janne maar toch Anders!
Geef een reactie